หัวใจจะขาดรอนรอน
สุดจะอาวรณ์ สะท้อนดวงใจ
พ่อ ไวพจน์อืม มาจากเอ้อไป
แสนอาลัย จนสุดเอ๊อรำพันอืมเออ
จากไปแล้ว ไปลับไม่กลับแล้ว
จากไปแล้ว ไปลับไม่กลับแล้ว
ร่มโพธิ์แก้ว โพธิ์ทองของลูกหลาน
พ่อ จ๋าพ่อ ไวพจน์ เพชรอืมสุพรรณเอ๊อ
พ่อ พระแห่งหืมวงการ มา จากไกล
สิบสอง มกรา ปีหกห้า
พ่อมาลาจากจร ตอนบ่ายๆ
ได้ยินข่าวปวดร้าว หนอทรวงใน
นั่งร้องไห้ ก้มหน้าสุดอาดูร
ไม่มีแล้ว พ่อครู ผู้ยิ่งเอ๊อใหญ่
จากไปแล้วผู้ให้ ความอบอุ่น
พ่อคอยเป็นผู้นำ ช่วยค้ำคูณ
คอยเกื้อหนุนช่วยพยุง ลูกทุ่งไทย
พ่อนั้นคือเสาหลักอืม ที่ปักแน่น
พ่อคือแกนศูนย์กลาง ชี้ทางให้
พ่อ คือฐานแผ่นทอง อืมนักร้องไทย
ประดุจร่มไม้ใหญ่ มาช้านาน
เป็นแบบอย่าง ให้รุ่นหลัง ยึดเป็นหลัก
จะเหนื่อยหนัก พ่อเอ๋ยไม่เคยหวั่น
นักร้องทุกข์หรือล้มป่วย ช่วยจัดการ
ทั้งบุญทานพ่อหมั่นทำมากศรัทธา
หกสิบปีกว่าๆ พ่อกล่อมโลก
หกสิบปีกว่าๆ พ่อกล่อมโลก
ให้แฟนๆ หายโศกสุขหรรษา
ตั้งแต่หนุ่มจนวัย พ่อชรา
ชื่อ พ่อดังก้องฟ้า มายาวนาน
เป็นนักเพลง นักประพันธ์ผู้สรรสร้าง
เป็นผู้ถากถางทาง ให้เฉิดฉัน
ลูกทุ่งอยู่ยั้งยืนยง คงอืมกระพันอืม
พ่อสืบสานบทเพลง เก่งเกินใคร
ทั้งเพลงแขกไทยลาว ทั้งเพลงแหล่
พ่อตีแผ่ล้วน โด่งดังรั้งไม่ไหว
เพลง พื้นบ้าน ฉ่อย อีแซว ทุกแนวไป
บทเพลงพ่อดัง มากมายหลายร้อยเพลง
ต่อแต่นี้ ไม่มีอีกแล้ว ละพ่อแม่
ต่อแต่นี้ ไม่มีอีกแล้ว ละพ่อแม่
ยอดนักร้องนักแหล่ ยอดคนเก่ง
ยอ นักปราชญ์ผู้รอบรู้ พ่อครูเพลง
สุดวังเวงเหว่ว้า หาใครปาน
ชื่อพ่อจะคงอยู่ คู่ดินฟ้า
ความดีพ่อ จะตรึงตราชั่วลูกหลาน
ชื่อของพ่อจะคู่คนไทย ไปชั่วกาล
เป็นตำนาน คงอยู่คู่ฟ้าไทย
วอนองค์เทพเทวัญ เปิดม่านฟ้า
โปรดเมตตารับพ่อกลับ วิมานใหญ่
สู่สวรรค์บนชั้นฟ้า นภาลัย
สถิตในทิพย์ทิมาน นิรันดร์นะเทอญ